Mefrouw

Ja, en dan loop je ineens op het Albeda College in Rotterdam. Bij de ingang een groepje jongeren met een peuk in de hand, in de hal wat pratende leerlingen en op de trap wat hysterische leerlingen die elkaar ervan proberen te overtuigen dat zij gelijk hebben wat betreft het lokaal waar de volgende les gevolgd gaat worden. Samen met mijn klasgenoot meld ik me bij de balie en vraag ik naar mevrouw ik-weet-haar-naam-even-niet. We worden naar boven gestuurd, 3e verdieping. Het aantal hysterische leerlingen neemt gestaag toe naarmate we dichterbij de juiste verdieping komen. Na enkele minuten observatie valt mij direct één ding op: deze leerlingen zoeken de grens op. Eigenlijk moet ik continu m'n lach inhouden, want ik moet toegeven: sommigen zijn gewoon grappig.
Na even wachten opent mevrouw de deur en laat een leerling naar buiten. Op het moment dat ze de deur weer dicht wil doen, trek ik mijn mond maar open. "Hallo mevrouw, wij hadden een afspraak met u om kwart voor twaalf." Een wazige blik verschijnt in haar ogen. Een moment stilte en dan: "Oooh, jullie zijn het, kom mee." Gelukkig is ze ons toch niet helemaal vergeten.
Deze vrouw is dus onze contactpersoon tijdens onze stage. Het eerste wat je je afvraagt op zulke momenten is: hoe is ze? We volgen haar naar een ander kamertje. Ze opent de deur en loopt, gevolgd door ons twee, het kamertje binnen. Echter, het blijkt dat nog iemand ons gevolgd is, namelijk zo'n leerling die leuk wil zijn. Mevrouw vraagt wat hij komt doen, waarop hij antwoordt: "Ik wil ook bij dit gesprek zijn mefrouw." Mevrouw kent de leerling duidelijk en zegt dat ie niet zo lollig moet doen en gewoon weer naar buiten kan. Ik lach er om. Op zich is dat leuk zijn hem best gelukt.
Na een gesprek waarin wat meer dingen duidelijk zijn geworden (mevrouw blijkt erg aardig te zijn, later betrap ik haar zelfs op humor), leidt mevrouw ons door de school. We stellen ons voor aan leraren en een aantal leerlingen van het mannelijke geslacht krijgt ons in het vizier. Ze kijken niet langer naar het beeldscherm van hun computer, maar kijken naar ons en naar elkaar. Geroezemoes. Leerlingen van het vrouwelijke geslacht zijn in deze studie ruimte niet aanwezig, dus we vallen blijkbaar nogal op. Enkele ogenblikken later verlaten we de ruimte, waarbij we door alle leerlingen nagekeken worden. Door elkaar roepen ze doei en dag en eenmaal in de gang zoeken ze oogcontact door het raam. Gezwaai.
Even een moment van bezinning. Hier ga ik dus stage lopen. Leerlingen die net zo oud zijn als ik. Voornamelijk jongens die onderuit in de banken hangen en het liefst hun jas nog aan hebben. Nu bestaat deze stage vooral uit observeren en dus in de lessen zitten en aantekeningen maken, maar waarschijnlijk moet ik uiteindelijk een les geven en dus voor de klas staan.
Ik vraag mij nu af, gezien het voorval van zojuist met de leerlingen van het mannelijke geslacht: letten deze jongeheren beter op als ik achterin zit en de klas en docent observeer, of letten ze beter op als ik voor de klas sta?
Hoe dan ook, ik heb er wel zin in. Saai zal het niet worden met al die ik-wil-lollig-zijn-meneertjes. Ik ben wel benieuwd of ze me werkelijk met 'u' aan zullen spreken, want ja, dat moet gewoon. Mefrouw vind ik ook goed. Maar hé, wel graag met een 'v' schrijven dan hè?