Mr. Winterdepressie

Ik zit achter mijn bureau en van een afstandje zie ik hem zitten. Hij loert naar me en het lukt me niet om hem te negeren. Hij zit nu nog op veilige afstand, maar voor hoe lang?

Inderdaad, ik heb het over Meneer Winterdepressie. In gedachten zweef ik nog voort op de sporen van de zomer. Voor mijn gevoel zat ik een week geleden nog in mijn bikini in de tuin, en man, wat is dat heerlijk. Wat ongetwijfeld mee zal spelen in dat gevoel is dat ik dit jaar ook wel een extra lange zomer meegemaakt heb. Dit aangezien ik mij vier maanden in het zuiden van Spanje bevond, gevolgd door een maand in Kenia en toen gevolgd door de zomermaand augustus in Nederland. Het zal wel meespelen in mijn hoofd. Het zal ook de reden zijn dat de kou drie keer zo hard aankomt als het normaal al doet en nee, ik weet niet of ik er klaar voor ben. Als ik op m'n kamer zit bevriezen m'n handen al, om nog maar niet te spreken over mijn ijskoude voeten als ik in bed lig. Laat staan hoe ik er aan toe ben als het straks buiten echt gaat vriezen.

Het is niet alleen de kou waar ik niet over te spreken ben. Ook de regen valt me zwaar. Mijn vriend BlØf heeft het mooi verwoord: Het regent harder dan ik hebben kan. (Al gaat dat liedje niet over een regenbui.) Nu al ben ik de regen zat. En volgens buienradar is dit nog maar het begin. Morgen wordt het pas echt leuk, zeker in combinatie met harde windstoten en de hele mikmak.
Wat kan ik met dit weer? Oké, één ding moet ik toegeven. Als ik in bed lig is niets lekkerder dan een keiharde regenbui. Dat slaapt het lekkerst. Om nog maar niet te spreken over de dankbaarheid die ik dan voel voor het dak boven mijn hoofd.
Verder is de invloed die dit weer op me heeft dat ik het liefst binnen blijf met een kop thee of warme chocolademelk. Zin om te trainen heb ik niet (al kan ik op het moment niet eens voetballen i.v.m. een gekneusde voet, maar toch) en ten slotte, het ergste van allemaal: ik wordt verplicht in de boeken en dossiers te duiken voor school. En nee, het feit dat je een leuke opleiding gekozen hebt, wil niet niet altijd zeggen dat je dus maar zin hebt in huiswerk. Dit weer dwingt mij er echter toe, meneer natuur laat mij geen keuze.

De dagen worden steeds korter en de nachten worden langer. Mijn hoofd zit nog bij de zomer, maar het wordt tijd dat ik de waarheid onder ogen ga zien. Meneertje Winterdepressie staart me aan en ik kan er niet langer omheen. Hij is z'n reis begonnen. Hij is onderweg..