Spaans

Vanmorgen had ik mijn eerst les Spaans op school. Om precies te zijn om half negen, dus ik moest en moet er wat voor over hebben. Om tien over zeven moest ik de bus al hebben, dus het was een vroegertje vanmorgen.
Na een zoektocht naar mijn lokaal (ik had les op een andere locatie, dus wist natuurlijk de weg niet), kwam ik terecht in een groep spaansgierige studenten. Enkele minuten later kwam de lerares er aan, die uiteraard direct in het Spaans begon te praten. Ze is zelf een echte Spaanse, dus spreekt Nederlands met een behoorlijk accent en maakt hier en daar niet kloppende zinnen (tja, daar let je dan weer op als studente Nederlands). Toch maakt het me niet uit, doe mij maar een rasechte Spaanse voor de klas; beter kun je niet hebben lijkt mij. Ik kan het weten. In Sevilla kreeg ik ook les van een rasechte Spaanse, en ja dat werkt erg goed.

De les was erg interactief en daar hou ik van. (Het liefst zou ik heel de week die les hebben, maar dat gaat niet.) Er kwam een moment dat de docent ging vragen welke studie je deed. Iemand kwam met een afkorting, en wist zelf niet eens de definitie ervan. Dat terzijde, maar de afkorting wekte enige irritatie op bij de lerares. Niet de afkorting op zich, maar het feit dat het een afkorting was. Ze vertelde dat Nederlands een onwijs moeilijke taal is. Ze doet zo haar best om het te leren, maar alles bestaat uit afkortingen. Zeker binnen school. "Hoe kan ik zo nou goed leren de taal?"

Tja, zo heeft iedere taal wel wat. Zo heb ik mijn irritaties wat betreft de Spaanse taal. De werkwoorden ligt het niet aan. Naja, op de onregelmatige na dan. Zinsbouw ligt het ook niet aan. Uitspraak ligt het ook niet zozeer aan (ik kreeg tijdens mijn evaluatie in Spanje complimenten over m'n uitspraak). Nee, het ligt aan betekenissen van woorden. Of eigenlijk aan honderden woorden die allen dezelfde betekenis hebben. Dan kun je werkwoorden nog zo goed vervoegen, kun je de zinnen nog zo goed opbouwen en kun je je gemaakte zinnen nog zo goed uitspreken; het begrijpen van anderen valt niet altijd mee. Heb je laatst dat ene woord uitgelegd gekregen, gebruikt diegene nu een ander woord. Jij kent dat woord niet dus je weet niet waar hij het over heeft. Als je vervolgens uitleg vraagt, waarna een ellenlange preek op je wacht, blijkt dat ie hetzelfde bedoelde als laatst. Dit keer gebruikte hij alleen een ander woord. Gewoon voor de lol. Omdat het kan. Omdat het niet uitmaakt. Etc.
Leuk dus, die taal leren. Mijn lerares klaagt over afkortingen in het Nederlands. Ik wil kunnen klagen over de vele woorden met eenzelfde betekenis. Misschien moet ik in de toekomst Nederlandse les gaan geven in Spanje. Dan ga ik die Spanjaarden irriteren met onze afkortingen en ga ik klagen over hun onnodig uitgebreide vocabulaire. Lijkt me heerlijk.